Thursday, April 24, 2014

MISSING YOU

MISSING YOU

When clock ticks at nine
I get soooo much excited
Coz I know it’s the time
When I will see you again..... <3 comment-3--="">

When I hear footsteps on the floor
I get soooo much thrilled
That my heart starts to pump
And blood begins to flow again..... <3 comment-3--="">

As you enter into our room
I will pretend to be sleeping
You will approach and kiss me on my cheeks
And I will start to smile again….. <3 comment-3--="">

When we eat together at night
I share so many stories
Of dreams, hopes, and fantasies
And I feel so happy to be with you again….. <3 comment-3--="">

Now, things had changed
And I feel so blue
I don’t feel being loved anymore
I want you….. <3 comment-3--="">

You’re as cold as ice
And as hard as stone
You don’t hug me anymore
I long for you….. <3 comment-3--="">

When I talk, you don’t listen
You’re always busy with something else
I’m losing my sanity
I need you….. <3 comment-="" if="" supportlinebreaknewline="">


It is as if you don’t care
And that I’m not making any sense
I feel dumped and used
And I thank you….. <3 comment-3--="">

‘Coz you made me realize one thing
That I should learn to live on my own
Without being too attached to you
I hate you….. <3 comment-3--="">

Thinking of what we’ve shared
Since we made our first vow
Makes my heart aches for loneliness
I miss you..... <3 comment-3--="">

As I end this letter

Let me think of the happy times
I know this feeling of emptiness will pass
And I’ll forgive you..... <3 comment-3--="">
  
It’s easy to forgive
It’s easy to forget
‘Coz I love you
And I always will…… <3 comment-3--="">

Thursday, November 8, 2012

Falling out of love


While many people across the globe are falling in love, this girl, who happens to be one of the closest friends of mine consulted me about her big problem regarding their marriage. She wanted me to analyze her situation if what she feels is already a sign of having been fallen out of love with her husband or just a miscommunication on her part. She said she might had just become too perfectionist or  had expected too much from him that now she got so disappointed as he failed to meet her expectations.

I asked her, “bakit, may nabago ba? Was he a better man before or ganyan na talaga s’ya at ikaw lang itong naging mapaghanap ngayon?”

“Siguro nga ate may mali sakin, pero ewan ko, I noticed he had changed a lot.. at ako, hindi ko maexplain nang husto yung feelings ko, pero parang… parang hindi na ko masaya e!” she exclaimed.

“You mentioned  he had changed a lot… gaya ng….?”

“Like dati, he would hurry up to get home para magkasama kami agad pero now, hindi na s’ya nagmamadali.. he still gets home though pero parang wala na yung excitement to see me..”

“Hindi kaya feeling mo lang yun? Malay mo naman sa iniisip nung tao habang pauwi s’ya no!” I said to her then she laughed. “Kita mo, natawa ka tuloy.. ikaw lang eh!.. what if all this time, ikaw pala ang hindi na excited na makita s’ya?” 

She paused for a little while. Maybe she was thinking about it so I gave her the time she needed to internalize kung anuman yung nararamdaman n’ya. After a short while, she burst out in tears. Mukhang mabigat nga ang pinagdadaanan, sa loob-loob ko. I asked her to continue, I’m not a psychologist, a marriage counselor nor an expert in a relationship, I admit our relationship has also ups and downs but I can be a good listener naman. And in between sobs she confessed,

“Pero ba’t ganun yung nararamdaman ko? If it’s true that I'm the one who’s not excited to see him, was that a sign of falling out of love?” she looked at me and waited for my answer  but I decided not to comment, I don’t want to add fuel into fire, ika nga. I can see the pain in her eyes at that moment.

“Dati, kinikilig ako sa mga ginagawa nya for me but now I easily get annoyed. Iba na kasi tingin ko sa ginagawa nya eh. Kita mo, nung dati hindi pa s’ya marunong magluto, he will try hard to make it delicious and special to please me at super excited s’ya sa magiging comment ko, but now na he considered himself expert in his favorite dishes, parang lumaki na yung ulo nya. Minsan nga kahit may gusto akong i-comment, di ko na mai-voice out kasi yung tingin nya sa luto nya, “perfect!”.. dati kasi nakapagcomment ako ng something negative, nainis s’ya sakin at ang sabi nya ang yabang ko raw, na ako na raw ang magaling magluto..” (whatda?*sigh*)….. “ngayon tuloy pag nagluluto s’ya ang tingin ko, it’s just to satisfy himself and not to please me anymore.” She paused again, matagal din ang lumipas bago s’ya kumalma at tumigil sa pag-iyak.

“Eh ikaw naman, when was the last time na ipinagluto mo s’ya ng favorite dishes n’ya to please him?” I asked afterwards.

“Huh? Naku kelan nga ba? I don’t remember na, it’s been a while.. teka ate, what are you trying to say? I always cook naman pag may maluluto, puro delata nga lang like cornbeef, maling, tuna, kasi yun yung available.. but when I cook, kahit delata lang yun, nilalagyan ko ng twist para maging special at magustuhan n’ya.. saka I still feel excited pa rin naman makasabay s’ya kumain, kahit nga gutom na ko hinihintay ko pa rin s’ya para sabay kami..”… 

“O, e yun naman pala eh.. that means, you’re still inlove with your husband..” 

“You think so? Well, I guess, yes.. maybe.. but I’m really confused. Tapos sa tuwing uuwi s’ya, wala s’yang ibang kwento kung hindi mga ka-officemates, until matulog kami mga officemates n’ya pa rin ang naaalala n’ya. Sa nakikita ko, napaka-importante para sa kanya ng sasabihin ng officemates n’ya. Sa kung anong isusuot at gagawin n’ya sa office, palagi na lang nyang sinasabi na ano kaya sasabihin ni ganito at ni ganyan? eh ako.. hindi ba mahalaga opinion ko?.. Haynaku… Actually, we rarely talked about us na, hindi kagaya dati na kahit may kanya-kanya kaming buhay pag nasa office, pag nasa bahay na, sa amin na ang mundo. Dati, he didn’t get tired of listening to my stories during bedtime kahit pa boring na yung ibang kwento ko, he listened, but now, I feel that he’s not interested to hear them anymore. Ang daming dati.. dati.. dati.. I don’t feel like sleeping with him na nga eh! Saka bkit ganun, I knew I accepted him for who he was when we first met, but now, I can’t tolerate his actions. Madali uminit ulo ko. Like for instance, pag may ginawa s’yang mali at yung mali na yun eh something na sinabi ko na dati. I mean, I gave him instructions on what to do but he didn’t do it as instructed, kaya ang dating for me, parang hindi n’ya ko iniintindi, na parang I’m talking to someone na hindi naman talaga nakikinig, pasok sa kabilang tenga, labas sa kabila kaya ang ending magagalit ako then he’ll say simpleng bagay lang galit agad and I would look kontrabida again.

Isa pa, I don’t know if I’m being maarte or what, but being hygienic is essential naman di ba? I said this because, I don’t kiss him back pag mahaba yung balbas n’ya or hindi pa s’ya nagtoothbrush after kumain unlike before na you don’t even care di ba?” I sort of laughed at that one then I let her continue.

She added, “nung hindi pa kami kasal and he will buy something for me, it makes me happy.. starbucks man yan or mani sa kanto okay lang, kahit ano.. very much appreciated. . konting dikit lang ng katawan namin super kilig na to the bones.. tumingin lang s’ya sakin, ang saya ko na sobra, pero now, wala ng ganung effect..wala na yung sparks.. In fact, when he buys something for me, instead of appreciating it, what I think off is gastos na naman.. bawas na naman sa cash on hand.. hayz!..” 

“Well that’s a mistake on your part my dear.. dapat maappreciate mo yung value ng ginagawa n’ya. Material thing man yun, nabawasan man ang pera n’ya or pera n’yong dalawa, it’s the thought that counts.. ang pera mahahanap mo yan kahit saan but yung love mahirap tumbasan yun.. sa tingin mo he bought it just because he wanted to waste your hard-earned money? Syempre, he bought something for you to make you feel special.. I think it’s his way of showing his affection!” sabi ko sa kanya.

“Sabagay, ako nga gustung-gusto ko s’yang binibilhan ng kung anu-ano. Abutan man ako ng closing sa mall kahit mag-isa lang ako kaiikot at kapipili ng mga bagay na alam kong makakapagpasaya sa kanya, kahit wala akong mabili for myself at para sa kanya lang lahat ng mabili ko, happy na ko dun. Well, siguro, ayoko lang na gagastos s’ya for me..”

Natawa ko bigla. “Eh adik ka pala eh, halos lahat ng kilos ngayon kelangan mo gumastos talaga..”
“Tingin mo ate inlove pa rin kami sa isa’t isa? We have been married for couple of years and you knew naman, may kids na rin.. para kasing ang hirap ibalik ng dating kayo.. ganun ba talaga pag kasal na at may mga anak?.. hay, kahit naman anong sabihin ko sa ‘yo ngayon at ikwento, hindi rin naman magbabago itong nararamdaman ko.. paulit-ulit pa rin akong magwowonder kung mahal pa ba n’ya ko o hindi na at kung mahal ko pa s’ya o hindi na..”

“Bakit, did you ever think what your life would be like without him?  Kaya mo ba na mawala s’ya sa buhay mo?”
“Of course, naisip ko na yan and no, I don’t think I can’t live without him, pero minsan, naiisip kong subukang lumayo, mabuhay ng wala s’ya, it could be miserable but it could also turn out as the other way around.”

“Haynaku girl, sira ka talaga! Magkaka-wrinkles ako sa’yo eh! Pano ang marriage n’yo and pano ang mga kids? Ganun-ganun na lang yun? Ang masasabi ko, ikaw ang gumagawa ng sarili mong multo. Yung mga thoughts mo yung nakakapagpa-sad sa’yo. Why don’t you talk to him na lang at sabihin mo lahat yan.. maybe this time he’ll be sweeter to you. Baka kasi hindi ka lang matantiya ng husband mo. Sometimes kasi mahirap hulaan ang gusto ng isang tao kahit matagal na kayo magkasama kaya it helps kung minsan sasabihin mo sa kanya yung gusto mo at yung mga changes na naobserved mo para maexplain nya yung reasons behind them at makapag-adjust kayong dalawa to enjoy each other’s company. Tandaan mo, wala pang expiration date ang marriage contract so matagal kayong magsasama n’yang husband mo. Mahirap yang ke bago-bago n’yo pa lang eh may ganyang drama na, umayos ka!” mahaba kong litanya sa kanya. After that, natawa ako. Para namang may alam ko ang sinasabi ko, hahaha!


To be honest dear readers, my friend badly needs your advice now. I thought of posting it to my blog to get your opinions, too. Who do you think is at fault? Like I said, I’m not an expert with this matter so maybe you guys can save my friend and their marriage. Please post your comments and suggestions on what could be done by someone who’s slowly falling out of love with his or her partner specially married couples. Thank you in advance.

Sunday, November 13, 2011

Our little Christmas tree

We had a little green tree that is 3 feet high
Had some tiny red balls and ribbons neatly tied
Plus some lights that blink like starlight
And a bunch of snowflakes to add a life

We put them together to build a Christmas tree
That symbolizes how merry the world can be
Wherever you are, you know you should be
Celebrating our beloved Jesus Christ birthday!

A feeling of excitement filled our hearts
As we put all the ribbons, balls and lights
Our tree may be cheap and it lacks of style
                                             But we built it with love to make you smile

It doesn’t matter whether your Christmas tree is big or small
It doesn’t matter whether you're rich or you're poor
What’s important is that you know the reason
Why you are celebrating this Yuletide season!

Friday, September 16, 2011

Nasaan Na Ang Puso Mo?

This novel is especially dedicated to my friend, Era. Girl, I know how it hurts but you are a very determined person and a persistent one. Whatever happens, andito lang kaming mga friends mo at handang umunawa sa mga kapraningan mo.. hahaha! Mahal ka namin kaya hangad namin na lumigaya ka.

Let me re-post the quotes you had sent to me before so we can inspire others, ok? :)  

"Never rush for something to happen. Right things come at the right time when God permits. Sometimes moving forward requires you not to look back, not even a glance. Just let things happen if you know you've done your best and gave everything you can."

"When something has to happen, it will happen. It may take a little time but it is worth the wait. But being destined is not just leaving it all in fate. It's all about how you exert much effort proving that the two of you are rightfully meant to be."

Thanks everyone for dropping by. Enjoy reading! :)

(Ang mga pangyayari, lugar at tauhan sa kwentong ito ay pawang likhang isip lamang ng sumulat at hindi hango sa tunay na buhay)



Nasaan Na Ang Puso Mo?

Enemies turned to lovers. Ito ang tipikal na nangyayari sa karamihan. Sa una magkaaway pero sa bandang huli eh sila pala ang magkakatuluyan. Ganyan din ang drama ng buhay pag-ibig nina Eunice at Jim. Ang dating galit ng dalaga sa binata ay napalitan ng labis na pagmamahal dito. Kala ng marami ay wala ng magiging problema ang dalawa. Kung ang dalaga ay malambing at maalalahanin ganoon naman kabait at napakamapagmahal ng nobyo nito.

Subalit katulad ng ibang nagmamahalan, dumating din ang pagsubok sa kanilang pag-iibigan. One day, bigla na lang sinabi ng binata na hindi na sya mahal nito. That was unexpected. Alam ni Eunice kung gaano siya kamahal ng boyfriend kaya ganun na lamang ang gulat niya nang ito mismo ang makipaghiwalay sa kanya. Jim had suddenly changed into an aloof person. She demanded for an explanation but he was so distant to her that he didn’t even want to see her or talk to her anymore. Bakit ganun? Tatlong taon nilang inalagaan ang kanilang relasyon pero bakit ngayon ay parang bulang maglalaho ito? Masakit man but Eunice chose to move on with her life. Ngunit kung kelan namang handa na siyang kalimutan ito someone approached her at sinabing ‘ginayuma’ ang dati niyang kasintahan. That was the weirdest thing she had ever heard. 'Gayuma', totoo pa ba ito sa panahon ngayon? Hindi nya alam kung maniniwala siya o hindi subalit may bahagi ng puso nya ang gustong maniwala. Nabuhay ang pagmahahal niya sa binata na pilit niyang itinatago sa kubling bahagi ng kanyang puso. Alam niyang kelan man ay hindi nawala ang pag-ibig niya sa nobyo. Now it's her turn to win him back. She would like to discover kung totoo nga ang sinabi ng taong yun. Maybe that explains why Jim had changed all of a sudden.. maybe in the end they will still have a ‘happy ever after’… 

                                                      ----------  ooo  ------------

CHAPTER I

(to be continued..)




Saturday, September 10, 2011

Missing the old days...


Yesterday, me and my wave-mates had a great time together at Chic-boy, located at BF Homes Paranaque. I don’t know what others would say because I didn’t have a chance to ask them, but for me, the place is just average, as well as the food, but they have this so-called “unli-rice” (short for unlimited RICE) which catches the attention of customers particularly the boys who love to eat more than just 1 cup of rice in a meal without paying extra. The price is very affordable and staffs are friendly so it is highly recommend especially if the plan is “KKB” (Kanya-kanyang Bayad). Hehehe.


It was just a simple gathering that lasted for about 2 hours, or 3 hours including the travel back and forth. We ate together, chatted together,  and laughed together while slowly filling up our stomach with  the yummy Cebu Lechon Liempo, Cebu Lechon Manok, Inihaw na Liempo, unlimited rice and unlimited iced tea! Imagine, one of the wave-mates even had 6 cups of rice! 


It’s really good to be out with friends sometimes, knowing their whereabouts, remembering the old days, and talking about each other just like we haven’t seen each other for quite a long time. Actually, we sometimes see each other in the office, exchange “hi and hello” but of course, we can’t talk that long except those who are together in a team. I really missed these people, their sense of humors, their jokes and stories. The bonding was such a relief after sitting on our stations, taking calls and being in front of the computer talking to strangers for a week or so. The stories that our friends shared to each other were enough to remove the stress we had even just for that moment. It’s sad that our trainers and some of our classmates during our product training weren’t able to make it that day but like they said, there would always be next time. I just hope that more of us can join the next gathering. No matter where it would be or what we would do, the most important is the presence of all of us. Thank you everyone! Because of you, I just had another piece to add to my diary ;)

Sunday, July 31, 2011

The Twilight Saga: Breaking Dawn - Showing at SM Cinemas on 11.18.11





Oh gosh! I can't wait to see this upcoming movie, "Breaking Dawn" which was based on the novel written by the American Author, Stephanie Meyer. It's been over a year of waiting but I know it is worth the wait. The last three Twilight movie series: Twilight, New Moon, and Eclipse were simply amazing! I will surely not miss this romantic-fantasy film directed by Bill Condon. Oh, Kristen Stewart (Bella Swan), Robert Pattinson (Edward Cullen), and Taylor Lautner (Jacob Black), you guys are simply irresistible! Congratulations to all of you! See you at SM Cinema.. ;)






Saturday, July 30, 2011

Today is our 5th Wedding Anniversary...

Hi bhe,

I want to take this opportunity to greet you “Happy 5th Wedding Anniversary!” I want to tell you that you’re the best thing that ever happened to me.. and I want you to know .. “You are my everything!” Hope you’ll like this video. I love you so much!




As the years passed by, my love for you had never changed
You’re the only person I want to see, when I open my eyes in the morning
It’s still the same you, I want to be with every night

And you are the reason why I’m happy with my life!


Thank you for the love, you’ve given me all these years

Thank you for all your care and understanding
Thank you ‘coz when I cried, you wiped away my tears

I hope that we’ll have more happy memories together. 


In the years to come, I can see us walking in the aisle
Celebrating our Golden Anniversary with smile

I love you bhe, I will forever be at your side

And will keep the promise we made with each other until the end of time!

Sunday, July 17, 2011

Ang Kontrabidang si Perky at ang Naimbyernang si Juanita Paula

Ito ay isang maikling-kwento tumatalakay sa buhay ng isang baklang sabik sa pagmamahal. Ang mga pangyayari at tauhan sa kwento ay pawang likhang-isip lamang ng sumulat at hindi hango sa tunay na buhay. Mahalagang basahin ang aking naunang post: “Ang ‘Etsus’ na Araw ni Juanita Paula” upang higit na maunawaan ang takbo ng kwento.

Sabado noon. Maagang gumising ang magkakapatid na Andrew, Roy at Perky. Nangako ang kanilang inang si Aling Kirsty na ipapasyal sila nito sa ‘perya’ mamayang gabi kung magiging mabait sila at tatapusin ng maaga ang mga gawaing-bahay. Sabik na sabik ang magkakapatid dahil kapag sabado at linggo lamang sila nakakapamasyal sa labas. Mula Lunes hanggang Byernes ay abala ang kanilang nanay sa pagtitinda. Katulong nito ang magkapatid na Andrew at Roy na salit-salitang nagbabantay sa tindahan habang si Perky na noo’y pitong taong gulang pa lamang ay sige naman ang laro, bakasyon kasi sa eskwela. Mahal na mahal ng Inang si Aling Kirsty ang anak na bunso kung kaya’t hindi ito pinapagawa ng mga gawaing bahay. Katwiran nito’y masyado pang bata ang bunsong anak para danasin ang hirap ng buhay. Pero nang araw na iyon ay makikitang tumutulong si Perky sa kanyang kuya Andrew at Roy. Gamit ang maliit na basahan ay abala ang batang babae sa pagpupunas ng iba’t ibang pigurin na nakadisplay sa sala. Excited kasi si Perky na mag-‘perya’ sila. Siya nga ang humiling sa ina na pumunta sila doon. Ang ‘perya’ ay iyong parang munting karnibal na kakikitaan ng iba’t ibang mga pambatang sakayan o ‘rides’ at kung anu-anong klaseng laro gaya ng ‘color game’, ‘bingo’ at roleta. Kahapon kasing naglalaro si Perky ng ‘bahay-bahayan’ ay paulit-ulit itong ininggit ng kalaro nyang si Enteng na anak naman ng kapitbahay nilang si Mang Jim. Ang sabi ni Enteng ay marami na raw sakayan na makikita sa ‘perya’ kaya’t lalong nanabik na makapunta din doon si Perky. Maghapon niyang kinulit ng kinulit ang ina na magtungo sila roon at kalauna’y pumayag din ito. Hindi pa gaanong sibilisado ang lugar nila sa San Juan, Batangas subalit dinarayo ito ng mga ‘peryante’ kapag malapit na ang piyesta ng kanilang bayan.

Paggising ni Aling Kirsty ay nabungaran niya ang tatlong anak na abalang naglilinis. “O, ang aga nyo naman nagsigising mga anak!” bati nito.
“Siyempre po, Inay! Tatapusin po namin ang mga gawain kaagad para mamayang gabi ay pupunta tayo sa perya! Yehey!” tuwang-tuwang sabi ni Perky sa ina.
“Ah.. yun pala! Oo nga, nasabi ko pala kahapon.. O, e nag-almusal ba muna kayo?” tanong nito at dumiretso sa kusinang kanugnog lang ng kanilang sala.
"Opo Inay! Nagluto po ang kuya Andrew ng pritong itlog at hotdog saka nagsangag ng kanin.. kumain na po kami kanina.. " sagot naman ni Roy sa Ina.
“O syanga? Aba eh maaasahan talaga kayo mga anak.. Salamat Andrew sa pag-aasikaso mo sa dalawa mong kapatid…” wika nito.
“Wala pong anuman Inay. Nagtira po kami ng pagkain para sa inyo.. kain na rin po kayo dyan..” magiliw na sagot ng panganay ni Aling Kirsty. Palagay na ngayon ang loob nito sa ina at hindi na takot na tulad ng dati. Noon kasi ay palagi itong napapalo at napapagalitan pero noong isang linggo lamang ay sumulat si Andrew sa ina at sinabi rito ang saloobin kasabay ng pagbati dito ng ‘Happy Mother’s day’. Hindi malilimutan ni Andrew ang araw na iyon na siya na yatang pinakamasayang araw sa buhay nya. Nalaman nya mula sa ina kung gaano siya kamahal nito at simula noon ay naging maayos na ang pakikitungo nito sa kanya.
Matapos maglinis ay nagpahinga ang tatlong bata at nanuod ng t.v. Hinayaan lang sila ni Aling Kirsty at ito’y nagtungo na sa tindahan. Maya-maya ay lumapit sa tindahan si Ker, ang gwapong anak na binata ni Mang Dennis. Bumili ito ng ilang pirasong sigarilyo. “Aling Kirsty, bakit wala ho yata si Perky..” puna ng binata habang nagsisindi ng sigarilyo. Madalas kasi ay nadadatnan ni Ker sa tindahan ang bunsong anak ni Aling Kirsty at giliw na giliw ito sa bata dahil makulit ito. Tuwing bumibili si Ker ng ‘yosi’ ay awtomatikong iniaabot ni Perky ang lighter sa binata. Naging malapit na rin ang loob ng batang babae dito.
“Ah, oo, nasa loob at nanunuod ng tv..”
“Ah ganun po ba? Sabihin nyo ho ay napadaan ako. Pakibigay na rin ho itong mga ‘strawberries’.. bigay ho yan ni Mama, nanggaling kasi sa Baguio at kahapon lang bumalik..” anito sabay abot ng isang maliit na supot na may mga strawberries.
Tinanggap ni Aling Kirsty ang supot. “Ok, sige Ker.. salamat iho, nag-abala ka pa..”
“Sige ho, mauuna na ko..” anang binata at umalis na.
Hindi pa nagtatagal ay ang humahangos namang si Mang Mat ang dumating. Isa itong kubrador ng ‘huweteng’ at sa tuwina’y may dalang balita o di kaya nama’y ‘tsismis’.
“Aling Kirsty, tres-bente syete ho ang tumama! Tumama ho kayo ng apat na libong piso!” medyo hinihingal pang balita ng kubrador. Iniabot nito ang perang tinamaan ditto.
“Siyanga?! Talaga! Aba’y napakaswerte naman ng araw na ito!”  tuwang-tuwang sabi nito sabay sa pera.
“Oo, Aling Kirsty, dapat bigyan mo ako ng kaunting balato nyan!” sabi ni Mang Mat.
“Aba, oo naman! O ito..” inabutan ito ni Aling Kirsty ng dalawang daan. Tuwang-tuwa namang tinanggap iyon ni Mang Mat.
“Sayang nga ho Aling Kirsty, matagal na ring numero iyon ni Juanita Paula. Kung andito ho sana siya ay malamang may panalo rin siya ngayon..” naiiling na wika ni Mang Mat na ang tinutukoy ay ang tsismosang baklang kapitbahay nina Aling Kirsty, noong isang Sabado ay dinala ito sa ospital at ang balita’y nabugbog ng ama pero kung anong dahilan ay hindi nila alam.. “dangan kasi ay hindi pa raw nakakalabas ng ospital.. pero nakausap ko si Aling Arra dyan sa kabila at ang sabi’y mabuti na raw ang kalagayan. Mga dalawang araw pa raw at palabas ng ospital.. grabe pala talaga magalit ang ama ni Juanita at nabugbog nang husto anak  eh balita ko ay ngayon lang ulit sila nagkita sa loob ng mahabang panahon. Siguro ay may ginawang malaking kasalanan si Juanita, ano sa tingin mo Aling Kirsty?..” mahabang daldal ng kubrador.
“Naku, hindi ko rin alam Mat.. mabuti naman at lalabas na pala siya sa ospital. Nakakapanglaw din kapag wala iyang baklang si Juanita at walang maingay dito samin eh!” nakangiting sabi ni Aling Kirsty. Wala talaga silang ideya kung ano ang nangyari.
“O siya, maiwan ko muna kayo Aling Kirsty at hahabol pa ako sa huling bola” paalam ni Mang Mat.
Masayang-masaya naman ang mga anak ni Aling Kirsty. Natuloy ang pagpunta nila sa ‘perya’ ng gabing iyon. Galante ang nanay ni Perky dahil malaki rin ang napanalunan nito sa Huweteng. Lahat halos ng ‘rides’ ay nasakyan nilang magkakapatid nang gabing iyon. Kinabukasan ay panay ang kwento ng batang si Perky sa anak ni Mang Jim na si Enteng tungkol sa mga ginawa nila sa ‘perya’. Inggit na inggit naman si Enteng dahil nalamangan ito ni Perky.
Lumipas ang dalawang araw hanggang sa tuluyan na ngang gumaling ang baklang si Juanita Paula at pinayagan na ng doktor na umuwi ng bahay. Nakita nina Andrew, Roy at Perky nang dumating ito kasama ang mga magulang na sina Aling Arra at Mang Gaspar. Halatang medyo mahina pa ang tsismosang-kapitbahay. Napatingin si Juanita kay Andrew at nagtama ang mata ng dalawa. Nag-iwas agad ng paningin ang batang si Andrew at kaagad binalingan ang dalawang kapatid at ipinaalalang tumahimik at huwag babanggitin sa ina nila ang nangyari noong isang linggo. Para namang nakakaunawang tumango sina Roy at Perky.

Mula nang dumating buhat sa ospital si Juanita Paula ay hindi na ito madalas nakikita ng magkakapatid kaya medyo nagtataka na ang bunsong anak ni Aling Kirsty.
“Inay, bakit po kaya hindi ko nakikita ang ate Juanita?” tanong ni Perky sa ina. Nasa loob sila noon ng tindahan at nagmemeryenda ng bagong lutong bananaque.
“Bakit anak, namimiss mo na ba ang ate Juanita mo? Nakausap ko kahapon si Aling Arra, yung ina ni Juanita.. medyo masakit pa raw ang katawan ng ate Juanita mo kaya hindi pa naglalalabas ng bahay..” anito.
“Ah, ganun po ba ‘Nay.. tara ‘Nay dalaw tayo sa tapat.. baka mas mabilis gumaling si ate Juanita pag dinalaw natin siya..” wika ni Perky sa ina, pero sa loob-loob niya ay hindi kalianman niya mamimiss ang tsismosang kapitbahay. Gusto lang niya itong inisin para makaganti sa ginawa nito sa kapatid na si Andrew. Nasa tindahan din nang mga sandaling iyon ang dalawa niyang kuya na sina Andrew at Roy.
“Okay, sige anak.. sige tapusin mo na yang kinakain mo at pupunta tayo saglit sa kanila.. Roy, Andrew, kayo muna ang magbabantay dito sa tindahan ha” baling ni aling kirsty sa dalawa.
“Opo ‘Nay!” halos magkapanabay na sagot nina Andrew at Roy pero ang una ay diretsong nakatingin sa bunsong kapatid na babae at parang may gustong ipahiwatig. Nakuha naman ni Perky ang mensahe ng kapatid. Alam niyang nag-aalala ito na baka malaman ng nanay nila ang nangyari kaya kinindatan niya ang panganay na kapatid para hindi ito mag-alala. Nakahinga nang maluwag si Andrew. Alam niyang matalino ang kapatid na bunso at marunong itong sumunod sa napag-usapan.
Pagkatapos makapagmeryenda ay sinamahan ni Aling Kirsty ang anak na bunso patungo sa bahay nina Juanita. Nagdala pa ang ginang ng 3 tuhog na ‘bananaque’ para ibigay sa mga ito. Pinatuloy sila ni Aling Arra at sinamahan papasok ng kwarto ng baklang kapitbahay nina Perky. Nadaanan pa nila sa sala ang ama nitong si Mang Gaspar at tinanguan sila.
“Juanita, may naghahanap sa yo..” anunsyo ni Aling Arra habang papasok ng kwarto nito kasunod sina Aling Kirsty at Perky.
Nakahiga ang baklang si Juanita at nagbabasa ng magazine pero biglang napaupo matapos mapagsino ang mga bisita.
“O.. Aling Kirsty.. na..nadalaw ho..ho kayo..” medyo nabubulol pang sabi nito. Kahit alam niyang walang sinumang pinagsabihan ang mga magulang niya tungkol sa  ginawa niyang kapangahasan sa panganay na kapatid ni Perky ay hindi naman niya sigurado kung ikinuwento ng mga bata sa ina ang nangyari.
“Ah oo.. nag-aya kasi itong si Perky na pumunta dito sa inyo.. namimiss ka na siguro ng batang yan.. matagal ka na rin kasing hindi nagagawi sa tindahan..” sagot naman nito.
“Parang takot na takot kang makita kami ate Juanita.. totoo po un.. namimiss na kita!” sabi ng batang si Perky sabay hampas sa may hita ng tsismosang kapitbahay. Ang pagkakahampas niya ay pabiro na parang nagigiliw lamang sa paningin nina Aling Arra at Aling Kirsty pero may diin un at nasaktan si Juanita.
“Aw.. aray Perky.. medyo may pasa pa ako dyan.. “ nakangiwing sabi nito.
“Ay sorry po.. ate Juanita.. natutuwa lang po ako sa inyo..” ani Perky at hinimas ang bahaging hinampas niya kanina pero ang himas niya ay madiin din kaya lalong napangiwi ang bakla.
“Ah.. etsus nitong batang ito.. tama na .. tama na.. ok na ko.. “ pabulong na sabi ni Juanita na nakairap kay Perky at hinawi ang kamay nito.
“Ate Juanita galit ka ba sa kin?..  di ba dapat ako ang magalit sa yo dahil may kasalanan ka sa min lalo na sa kuya Andrew ko..” ani Perky na ngiting-ngiti kay Juanita samantalang ang bakla ay hindi mapakali at kulang na lang ay takpan ang bibig nito, dangan nga lang at kasama nito ang ina..
“Bakit anak, anong kasalanan ng ate Juanita mo?” untag ni Aling Kirsty.
Tumingin si Perky sa ina pagkatapos ay kay Juanita Paula at kitang-kita niyang parang namumutla ito. “Di ba sabi mo sa min nina kuya sasamahan mo kami sa ‘perya’ pero bigla ka na lang nagkasakit. Ang bad bad mo!” ani Perky kay Juanita, hinampas ulit nito ang tuhod ng baklang kapitbahay at saka humagikgik. Ang totoo ay nilalansi lamang niya ang mga ito. Gusto lang niyang lalong manggalaiti ang baklang kapitbahay. 
“Ay oo nga pala noh! .. Sorry Perky ha.. pakisabi rin sa dalawa mong kuya na sorry kasi bigla akong nagkasakit..” Nakahinga nang maluwag si Juanita, akala niya ay ibubuko na siya ng bata.
“Okay lang ate, eto oh, dinalhan ka namin ni Inay ng bananaque para gumaling ka na.. aling Arra, kuha rin po kayo at bigyan nyo rin po si Mang Gaspar” ani Perky at iniabot sa ina ni Juanita ang supot ng babanaque.
“Salamat Perky..mabait pa lang bata itong anak mo Arra” sabi nito sa inay niya.
“Ay naku, sinabi mo pa.. mababait ang tatlo kong anak bukod pa sa matalino, lalo na itong si Perky..” may pagmamalaking sagot ng nanay niya. Huling-huli ni Perky ang biglang pag-irap ni Juanita Paula.
“Naku, oho Aling Arra, super talino ho niyang si Perky, grabe nga ho eh!” malanding sabi ng bakla na ikinabungisngis naman niya.
“O Pano Mare, uuwi na kami.. “ wika ng nanay ni Perky kay Aling Arra..”Juanita, pag magaling ka na dalaw ka sa bahay ha!” dagdag pa nito.
“Oho, sige po.. salamat ho sa pagdalaw..” sabi ng baklang si Juanita at muling nahiga sa kama. Lumabas na ng kwarto si Aling Arra kasunod si Aling Kirsty. Pero bago tuluyang lumabas si Perky ay mabilis nitong kinurot ang tuhod ni Juanita. “Maldita ka!” halos pabulong na sabi ng baklang kapitbahay sa palabas na si Perky. Nilingon naman ito ng bata at binelatan. Naiwang mag-isa ang napipikong si  Juanita Paula. Samantala, pagdating ng bahay ay ikinuwento ni Perky sa dalawang kapatid ang nangyari at tawa ng tawa ang dalawa.
Lumipas pa ang halos isang linggo at malakas na ulit ang baklang si Juanita Paula. Palagi na itong makikitang umaalis sa umaga kasama ng kaibigan nitong si Khim at gabi na kung umuwi. Babaeng-babae ang ayos ng dalawa at mukhang tanggap na ng mga magulang ni Juanita ang pagiging ‘bakla’ nito. Narinig ni Perky mula kay Aling Arra na ‘rumaraket’ daw ang magkaibigan at nagme-‘make-up’ sa isang parlor sa bayan nang minsang magkakwentuhan nito ang kanyang ina sa may tindahan. Inimbitahan pa sila nito na dumalo sa kaarawan ni Juanita sa darating na linggo na gaganapin sa kanilang bahay. Nangako ang kanyang Inay na pupunta sila. Ngayon pa lang ang nag-iisip na ang matalinong si Perky kung pano niya iinisin ang tsismosang kapitbahay.
Nang dumating ang kaarawan ni Juanita ay maaga itong gumising upang maghanda gayong alas-tres pa naman ng hapon ang simula ng pagdiriwang. Inilatag niya sa kama ang kanyang pulang gown. Ang nasabing gown ay ipinahiram pa sa kanya ng manager ng parlor na si Jethro. Bagong gawa raw iyon at pandagdag sa koleksyon ng pinaparentahang saya ng manager pero dahil kaarawan niya ay siya ang pinakaunang magsusuot niyon at libre pa. Nagpasalamat nang husto si Juanita dito. Inilapag na rin niya ang kanyang mamahaling ‘panty’ at ‘bra’ gayundin ang gagamiting ‘sandals’ at ‘make-up’ mamayang hapon. Tuwang-tuwa si Juanita Paula at nanaog upang tulungan ang ina na kagabi pa abala sa paghahanda ng mga lulutuin. Kagabi ay gumawa ito ng kalamay, puto at suman, ‘lecheplan’, buko salad at ‘jelatin’. Ngayong araw naman ito nakaplanong magluto ng ‘spaghetti’, pansit, ‘pinaltok’ at barbeque. Gusto raw kasi nitong bumawi kay Juanita dahil ilan kaarawan din nito ang hindi nasaksikan ng ginang sapagkat magkalayo sila. Katulong din si Mang Gaspar sa pagluluto.
“Happy birthday, anak!” nakangiting bati ni Aling Arra kay Juanita pagkakita dito.  Napayakap sa galak si Juanita sa Ina.. “Salamat po Nay!”
“Happy birthday Juanita..” wika naman ni Mang Gaspar bagamat hindi nakatingin sa kanya at patuloy sa paghihiwa ng sibuyas.
“Thank you, Itay..” bagamat medyo alangan pa rin sa ama ay lihim na natuwa ang bakla sapagkat ngayon lang niya narinig na tinawag siya nito sa pangalang ‘Juanita’.
“Ano pong maitutulong ko ‘Nay.. hihiwain na rin po ba ngayon itong mga carrots?”
“Ay naku wag na anak, madudumihan ka pa.. saka kaarawan mo ngayon, mabuti pa ay maligo ka na at magsimba, kami na ng tatay mo ang bahala dito sa kusina..” saway ni Aling Arra sa kanya, pakiramdam ni Juanita ay parang bata siya ngayon dahil sa pag-aasikaso ng ina.
“Sigurado po kayo ‘Nay?” tanong niya.
“Oo anak.. sige na dali at nang maaga kang makabalik.”
Tumalima naman si Juanita sa sinabi ng ina. Noon din ay naligo siya at nagbihis ng magandang panlakad. Hindi muna niya isinuot ang gown.  Bago umalis ay nagpaalam siya sa magulang. Paglabas niya ng bahay ay nasalubong niya ang magkapatid na Perky at Roy na may dalang labindalawang lobo

“Ate Juanita, Happy birthday po! Nagdala kami ng lobo, pinabibigay po ni Inay. Isama nyo raw po sa mga dekorasyon nyo para sa ‘party’ mamaya…” bati ni Perky dito.
“Happy birthday ate Juanita..” bati rin ni Roy.
“Salamat Roy..” anitong halatang gustong ‘okrayin’ ang batang si Perky kaya hindi ito pinansin. Naiinis pa rin kasi ito sa bunsong anak ni Aling Kirsty dahil sa ginawa nito noon. Pakipasok nyo na lang sa loob, andun sina  nanay at tatay…pakisabi sa nanay nyo na salamat..”
“Ate Juanita sorry nga po pala sa nangyari dati.. hindi ko na po uulitin promise!” nakangiting wika ni Perky at itinaas pa ang kanang kamay na parang nanunumpa.
“Asus.. totoo ba yan o etsus lang?” nakapamewang na sabi ng baklang si Juanita.
“Totoo po ate, alam nyo ate, ang ganda-ganda nyo po ngayon… “ pang-uuto pa nito sa tsismosang kapitbahay.
“Talaga?!! Inookray mo lang yata ako eh..” pumipikit-pikit pa ang mata ni Juanita at ‘feel na feel’ nito ang mag-ala-“Diyosa’.
Siniko naman ni Perky ang kapatid na si Roy para sumang-ayon.
“Ah.. eh.. oo nga ang ganda nyo ngayon ate!” banat ni Roy.
“Hmm… sige na nga, patatawarin na kita Perky.. basta wag mo na lang ulit uulitin ha… “ ani Juanita at ibinaba nito ang kamay ni Perky na nooy nakataas pa rin.
“Bongga!.. salamat ate Juanita!” kinindatan ito ni Perky. Sakay na sakay naman ang baklang si Juanita sa pang-uuto nito. Saglit lang ay gumaan na ulit ang loob nito sa bata.
“O siya, maiwan ko muna kayo at punta ko sa simbahan.. basta mamaya ay wag kayong mawawala ha.. maraming inihandang pagkain si nanay..” anito at nagsimula nang lumakad palayo.
“Salamat ate..” ani Perky rito.
Pagpasok sa loob ng bahay nina Juanita ay dumirestso ang magkapatid sa kusina.
“Hello po Aling Arra, Mang Gaspar. pinatuloy po kami ni Ate Juanita dito, ibigay raw po namin sa inyo itong mga lobo na bigay ng inay.. mamaya daw po aayusin ni ate Juanita pagbalik niya..”
“Ah, siyanga.. naku pakisabi kay Mareng Kirsty salamat.. teka, sandali at maghuhugas lang ako ng kamay pagkatapos ay samahan nyo ako sa kwarto ng ate Juanita nyo at doon muna natin ilagay yang mga lobo..”
“Sige po.. “ halos panabay na sagot ng magkapatid.
Pagpasok sa kwarto ay natambad kina Perky ang gown na isusuot ni Juanita. “Ang ganda-ganda!” sabi ni Perky.. “bigay nyo po ba sa kanya yan Aling Arra?” tanong nito sa ina ni Juanita.
“Ay hindi iha.. pinahiram lang sa kanya yan ng amo niya sa ‘parlor’..”  sabi ng matanda at nagsimulang itali sa may bintana ang mga lobo.
“Ah.. ganun po ba?.. Aling Arra, mukhang abala po kayo sa pagluluto, kami na lang po ni kuya Roy ang magtatali nito.. aalis na rin po kami pagkatapos.. madali lang naman po itong gawin..” ani Perky at sinimulang itali ang lobo.
“Naku napakabait mo talaga Perky..o siya, sige, maiwan ko muna kayo ha.. medyo marami nga akong gagayating panrekado eh“  Kakamot-kamot sa ulong sabi nito
“opo..” anang dalawa.
Pagkalabas ni Aling Arra ay iniabot ni Perky sa kapatid ang mga hawak na lobo.. “Kuya, ikaw muna magtali nito at may gagawin lang ako..” pabulong na sabi nito kay Roy.
“Ano na naman yang naiisip mo Perky..” tanong nito sa bunsong kapatid. Pero sa halip na sagutin ang tanong ng kanyang kuya Roy ay kinuha ni Perky ang gunting na nasa may tokador at ginupit ang dalawang utong ng ‘bra’ na nakalatag sa kama.
“Perky! Anong ginagawa mo?” pabulong pero nag-aalalang tanong ng kapatid.
“Ssssh.. kuya, wag kang maingay dyan at baka may makarinig satin.. bilisan mo na ang pagtatali ng lobo at nang makaalis na tayo dito..” ani Perky sa kapatid. Sa takot na mahuli sila at mapagalitan ay tinapos kaagad ni Roy ang pagtatali. Pagkatapos ay nagpaalam na sila sa nanay ni Juanita Paula.

Matapos magsimba ay dinaanan ni Juanita Paula ang ipinagawang cake kay Mang Froy. Kilig na kilig pa ang bakla ng batiin siya ng ‘panadero’ at hipuan sa pwet. Pagdating ng bahay ay agad siyang dumiretso sa kusina at inilapag ang ‘cake’. Pagkatapos ay sinimulan na ni Juanita ang pag-aayos sa bakuran nila kung saan gaganapin ang pagtitipon. Kahapon ay kumuha ang kanyang itay ng mga palapa ng niyog at kawayan at gumawa ng tabing sa harap ng kanilang bakuran upang may mapagdausan ng salu-salo.

Katulong ang kaibigang si Khim ay naglagay sila ng 3 mahabang mesa na sinapinan nila ng magarang ‘mantel’. Inihanda na rin nila ang mga plato, platito, baso, kutsara at tinidor at saka binuhay ang ‘sound system’. Malakas ang tugtog at nakakaindak ang musika kaya bandang ala-una pa lang ng hapon ay isa-isa ng dumating ang mga bisita. Lahat ay may bitbit na regalo para kay Juanita. Hinayaan muna niya ang kanyang inay sa pag-istema sa bisita at dumiretso na siya sa kwarto upang magbihis. Laking gulat ng baklang kapitbahay nina Perky nang matuklasang butas ang dalawang utong ng bra na inihanda niya kanina. Pulang-pula si Juanita sa galit at may ideya na siya kung sino ang may kagagawan niyon subalit kelangan niyang magtimpi dahil ayaw niyang mag-eskandalo lalo pa’t kaarawan niya ngayon. Isa pa’y nariyan lang ang tatay niya at ayaw niyang mabugbog ulit nito. Kahit naiimbyerna si Juanita ay pinigilan niya ang sariling magwala nang mga sandaling iyon. Napaiyak na lamang siya sa inis dahil ang ‘bra’ na sana’y susuotin niya ay kinuha pa niya kay Misis Carol noong isang linggo at hindi pa niya nababayaran. Si Misis Carol ay kasamahan niya sa ‘parlor’ na nagnenegosyo ng pahulugang gamit, damit at alahas. Sa nangyari ay nagkasya na lamang siyang isuot ang luma niyang ‘bra’.
Sa kabila noon ay ganda-gandahan pa rin si Juanita Paula. Ang kasamahan niya sa ‘parlor’ na si Khim ang nag-‘make-up’ sa kanya. Paglabas niya ng bahay saktong alas-tres ng hapon ay halos sabay-sabay na napalingon kay Juanita ang mga bisitang naroroon. Lahat ay bumabati sa kanya ng happy birthday. Ang isa nilang kasamahan sa parlor ay nagsabi pa ng “bongga ka day!.. ang ganda mo.. charus!” at nagtawanan ang mga tao. Habang isa-isang nilalapitan ni Juanita Paula ang mga bisita upang magpasalamat sa pagdalo ng mga ito ay nahagip ng kanyang mga mata ang matagal ng ‘crush’. Biglang tumalon ang puso ng tsismosang kapitbhay nina Perky. Subalit ang kanyang kilig ay napalitan ng pagkainis nang makitang kausap ng guwapong binata ang bunsong anak na babae ni Aling Kirsty.
Lumapit si Juanita Paula sa dalawa… “hi..” malanding sabi ni Juanita kay Ker at halatang nagpapa-‘cute’ ito sa binata.
“Oh, hi Juanita! .. Happy birthday..” bati ni Ker.
“Thank you.. para sa kin ba yan?” tanong ng bakla sabay turo sa bulaklak na hawak ni Ker..
“Ay, sorry Juanita.. hindi para sa ‘yo to.. kay Perky ito eh.. pinahawakan lang sa kin..” hinging paumanhin ng binata dito.
“Ay opo ate Juanita dala ko po yan, para sa yo po yan..” magalang na sabi ni Perky sa may kaarawan.
“Hmp! .. di bale na lang.. alam ko namang pinitas mo lang yan sa hardin ni Mang Jim..” mataray na sabi nito.
“Ikaw naman Juanita, pasalamat ka nga at binibigyan ka ni Perky ng bulaklak.. nag-abala na yong bata, susungitan mo pa” sabad ni Ker. Para namang napahiya si Juanita.
“Sige, akin na nga yan..” kinuha ni Juanita ang rosas na hawak ni Ker, pero dahil pabigla ang pagkuha niya ay natusok ng tinik ang daliri nito.
“Aray!... “ anito. Sinadya ni Perky na hindi alisin ang tinik ng bulaklak kaya tatawa-tawa ito sa nangyari. Ang sama ng tingin ni Juanita kay Perky. “Tatawa-tawa ka pa dyang bata ka!” sabi ni Juanita. Bigla namang tumigil sa pagbungisngis si Perky at nagkunyaring naiiyak kaya nang tumingin si Ker sa bata ay  naawa ito.
“Juanita, hindi ka naman tinatawanan ni Perky ka, kita mo nga at naiiyak na siya.. wag ka na umiyak Perky.. hindi mo naman kasalanan..” ani Ker at hinagud-hagud ang likuran nya.
“Pasensya na kayo ate Juanita, hindi ko naman po gustong masugatan kayo.. gusto ko lang po kayong bigyan ng rosas dahil ‘birthday’ nyo..” ani Perky na medyo humihikbi.
“Juanita.. please.. wag mo ng paiyakin si Perky, sabihin mong okay ka lang, hindi ba, para tusok lang eh..” baling ni Ker.
“Etsus! Oo na, ok na..  sige Perky, wag ka na umiyak.. pasensya ka na, ako naman may kasalanan kaya di ko nakita yung tinik..” hinging-paumanhin nito.
“O siya Perky, halika na at kumuha na tayo ng pagkain baka nagugutom ka na.. “ aya ni Ker sa bata.. “o pa’no Juanita, maiwan ka muna namin ha..” paalam ni Ker..
Tumango lamang si Juanita kay Ker. Sa loob niya ay gigil na gigil siya sa batang si perky. Nang maglakad sina Ker at Perky para kumuha ng pagkain ay nakasunod pa rin ang tingin ni Juanita sa dalawa. Paglingon ni Perky ay bineletan niya baklang kapitbahay. Para namang hindi maipinta ang mukha nito.
Hindi sumama sa pagtitipon ang kapatid na panganay ni Perky na si Andrew. Nagdahilan itong masakit ang tiyan. Nauunawaan ni Perky ang kapatid kaya di na niya ito pinilit. Ang nanay niya at ang kanyang kuya Roy ay kasama niyang pumunta doon pero hindi niya matanaw ngayon. Ang alam niya ay pumasok ang mga ito sa bahay nina Juanita para tumulong kay Aling Arra sa pag-iistema ng ibang bisita dahil inako ng kanyang kuya Ker ang pagbabantay sa kanya.
Maya-maya pa ay napalitan ang maingay na musika ng isang malamyos na tugtugin. Nagsimulang pumunta sa gitna si Juanita Paula at ang mga kasamahan nito sa ‘parlor’. Matatapos na ang tugtog nang biglang dumating ang gwapong-gwapo si Daniel. Si Daniel ay kapatid ni Ker. May dala itong isang bungkos na bulaklak para sa baklang may kaarawan kaya naman pakiramdam ni Juanita ay ang haba-haba ng buhok niya ng araw na iyon. Sa isip niya, kahit na hindi napasakanya si Ker eh nandyan naman si Daniel at sapat na iyon para maging masaya siya sa birthday niya.

Habang kumakain ang mga panauhin ay nagsalita sa mikropono ang baklang kapitbahay ni Perky at pinasalamatan ang lahat ng naroroon. Umani ng masigabong palakpakan si Juanita matapos ang madrama nitong pananalita, pagkatapos ay tila prinsesa itong yumukod yukod sa mga tao. Samantala, si Perky naman ang hindi maipinta ang mukha. Nangiti ang bakla sa kanya kaya't lalo siyang nanggigil dito. Naisip ni Perky na panahon na para simulan niya ang huling plano.

Kumuha ang bata ng isang platong 'spaghetti' at nilagyan ng chili powder, pagkatapos ay hinalo iyon at binudburan ng keso. Kumuha rin siya ng coke pero ang basong pinaglagyan ay pinahiran niya ng 'chili oil'. Siniguro niyang hindi mahahalata iyon ng bakla. Nang handa na ang lahat ay inilagay niya ito sa isang tray at lumapit kay Daniel.

"Kuya Daniel, pakibigay mo naman itong pagkain kay ate Juanita. Tiyak na gutom na 'yon kasi kanina pang abala sa pag-aasikaso sa bisita.. matutuwa 'yon kung ikaw ang mag-aabot nito sa kanya"

"Oy, ang bait mo naman Peky!" nakangiting sabi ni Daniel dito. "O sige ako na ang bahala dito".

Habang papalayo si Daniel dala ang plato ng 'spaghetti' at isang baso ng 'coke' ay umalis na si Perky. Umuwi siya at dali-daling pinuntahan ang kanyang kuya Andrew upang ipaalam dito ang ginawa. Magkasabay ang dalawang tumungo sa bintana sa sala at palihim na tinanaw si Juanita Paula. Kitang-kita nila nang tuwang-tuwang abutin nito ang pagkaing ibinigay ni Daniel.

Nang simulan nitong kainin ang 'spaghetti' ay tila hindi maipinta ang mukha nito. Alam ni Perky kung gaano iyon kaanghang pero mukhang nagpipilit pa rin ang baklang si Juanita at tinitiis ang anghang upang maging kalmado sa harap ni Daniel. Maya-maya pa ay naging ngiting aso na ang kanina'y matamis nitong ngiti. Kinakausap ito ni Daniel na sa tingin ni Perky at Andrew ay tinatanong nito kung okey lang ang kanilang baklang kapitbahay kasi nakita nilang tumango ito at sumubo ulit ng 'spaghetti'. Saglit pa ay mukhang hindi na nito nakayanan ang anghang kaya uminom ng coke na lingid sa kaalaman nito ay maanghang din. Nabitiwan ni Juanita ang plato at baso at pulang-pula ang mukhang nagtatakbo ang bakla papasok sa bahay ng mga ito. Tawa naman ng tawa ang dalawang magkapatid sa nasaksihan habang naiwang nakatulala si Daniel na walang kamalay-malay na maanghang ang pagkaing ibinigay nito sa tsismosang kapitbahay nina Perky at Andrew. Sa wakas, nakaganti na rin sila!
Related Posts with Thumbnails