Ang “Etsus” na araw ni Juanita Paula

Maikling kwento. Para lubos na maunawaan, mahalagang basahin ang aking naunang 'post' na may pamagat na: "Juanita Paula, ang tsismosang Kapitbahay". hehehe. This is FOR ADULTS ONLY.

Labis na pagkatakot ang mababakas sa mukha ni Andrew nang mapagtantong nasa loob siya ng kwarto ng kanilang kapitbahay na si Juanita Paula, isang tsismosang baklang nasa edad bente syete at balitang mahilig 'mangmolestiya' ng mga kabataang lalaki. Kanina lang ay kaysaya ni Andrew kasama ang dalawa niyang kapatid na sina Perky at Roy na naglalaro ng 'taguan' sa loob ng kanilang bahay nang di sinasadya ay naaksidente ang bunso niyang kapatid na si Perky at nahulog mula sa itaas ng aparador na pinagtataguan nito. Dahil doon ay napilitan siyang puntahan ang kapitbahay na si Juanita, dahil ito ang tanging saksi sa pangyayari at balak sana ay pakiusapan niya itong huwag magsumbong sa kanyang nanay dahil alam niyang mapapalo na naman siya ng ina kapag nalaman na nasaktan ang kapatid. Subalit ang balak niyang ito ang nagdala sa kanya sa isang alanganing sitwasyon. Nagsimulang pagpawisan si Andrew sa labis na takot kay Juanita. Tinangka niyang tumakas dito subalit napigilan siya ng bakla sa braso. Nanlamig ang kanyang katawan.

"Relax ka lang Andrew.. bakit parang takot na takot ka sa kin. Matagal na rin naman tayong magkapitbahay di ba? Dati naman ay palagay ang loob mo sa kin kapag nakikita mo ko..” anang tsismosang kapitbahay ni Andrew. Gustong panindigan ng balahibo ng labindalawang taong gulang na bata nang magsimulang haplus-haplusin ni Juanita ang kanyang braso. Hindi siya sumagot sa tanong nito at sa halip ay umusal nang taimtim na dalangin na sana ay hayaan na siya nitong makauwi ng bahay.

“Alam mo ba Andrew, na nung maliit ka pa ay tuwang-tuwa ako sa yo kasi madalas ay naliligo ka ng hubo’t hubad dyan sa poso sa harapan ng bahay ni Manong Jim kaya labas ang patotoy mo..” humahagik na wika nito na ang tinutukoy ang ang isa pa nilang kapitbahay. Nasa loob ng iisang bakuran ang bahay nina Andrew, Juanita at Mang Jim. Nanatiling walang kibo si Andrew sa tinuran ng baklang si Juanita. Kung dati-rati ay palagay ang loob niya dito at nagpapaturo pa siya ng sagot sa ilang takdang-aralin nila, ngayon ay parang estranghero ito sa kanya.

“Magsalita ka naman Andrew… gusto mo ba ng maiiinom?.. Ipagtitimpla kita. Alam mo ba, nung maliit ka pa ay nakikipanuod kayo ng t.v. ng kapatid mong si Roy dito sa bahay. Noon ay di pa nakakabili ng t.v. ang Inay mo..kung minsan nga ay nakakatulog ka pa sa panunuod tapos ay binubuhat kita at inihihiga sa sofa, natatandaan mo pa ba?” anito at patuloy ang paghimas sa kanyang braso.


Sunud-sunod na iling lang ang naging tugon ni Andrew. Ayaw na niyang marinig pa ang anumang sasabihin ni Juanita. Alam niya na anumang sandali ay pwedeng may gawin itong hindi maganda. Sa murang isip niya ay alam niya ang posible nitong gawin. Kahit papano ay hindi na siya 'tanga' sa ganung bagay. Isa pa ay narinig niya ang kwentuhan ng mga kalaro patungkol sa baklang kapitbahay.

“O sige, yaman din lamang at ayaw mong magsalita, mabuti pa ay simulan na natin ang “sesyon” makahulugang sabi ng baklang si Juanita at kinindatan pa si Andrew.

“Ate Juanita, huwag! Hayaan nyo na po akong uuwi dahil parating na ang nanay, tiyak na hahanapin ako nun!” babala ni Andrew. Yun lang ang tanging naisip niyang pwedeng idahilan dito.

“Naku, alam ko yatang kaaalis lang ng nanay mo at sa tuwina’y inaabot iyon ng dalawang oras o mahigit pa sa pamimili, lalo na at sabado ngayon. Tiyak kong namimili si Aling Kirsty ng mga paninda sa tindahan nyo.. mamaya pa yun darating” anang baklang si Juanita na tila sigurado na sa gusto nitong gawin. Iniupo nito si Andrew sa kama at saka tumungo sa pinto at ikinandado iyon. Dahil nanlalambot ang tuhod ay napaupo na rin si Andrew sa kama. Ang isip niya ay abala sa kung paano siya makakatakas sa kapitbahay.

“Sana po ay isa kina Roy o Perky ang pumunta dito at tawagin ako..” piping usal nya. Nagsisimula ng magtanggal ng butones ng suot na blusa ang baklang si Juanita nang biglang makarinig ng sunud-sunod na katok sa pintuan.

“Kalurky! Sino namang etsusera yun?!” naiinis na wika ni Juanita at muling ibinutones ang suot na blusa sabay labas ng kwarto dahil walang tigil sa pagkatok ang kung sinumang nasa labas. Pero bago niya tuluyang pagbuksan ang kumakatok sa pintuan ay siniguro niyang nakakandado ang pinto sa kwarto. Kahit papano ay nakahinga ng maluwag si Andrew nang makalabas ang baklang si Juanita. Naghanap siya ng pwedeng daanan para makatakas ngunit napapaligiran ng bakal ang bintana sa kwarto ng kapitbahay.

Samantala, pagbukas ni Juanita Paula ng pintuan ng sala ay ang naiinip na mukha ni Mang Dencio ang nabungaran nya. Si Mang Dencio ang may-ari ng paupahang apartment na tinutuluyan ni Juanita Paula. Nakalimutan nga pala niya kahapon na magbayad ng renta kaya ngayon ay naniningil na ito.

“Oy Juanita, bakit ba ang tagal mong magbukas ng pinto? Siguro may ginagawa ka na namang milagro dyan ano?” sita ni Mang Dencio sa nagulat na si Juanita.

“Ano ba Mang Dencio?! Nang-eetsus na naman kayo! Balak ko sanang matulog, medyo napapaidlip na nga ako nang kumatok kayo?” taas-kilay na sagot naman ng bakla.

"Aysus, matutulog ka ngayon eh ang aga-aga, bakit saan ka ba humada kagabi at hindi ka natulog?” pag-uusisa pa rin nito.

“Hmp! Tantanan nyo nga ako noh! Sandali at kukunin ko ang pambayad ko sa renta..” anitong tumalikod na sa kasera. Pakembot-kembot pa itong naglakad papasok ng bahay kaya nailing na lang si Mang Dencio na nag-intay sa harap ng pintuan. Madali namang nakuha ni Juanita ang perang pambayad dito dahil nakapatong lang ito sa ibabaw ng kanyang tv. Ang totoo ay balak sana niyang magbayad ng upa sa bahay ngayong araw pero naantala ang pagpunta niya sa bahay nang kasera nang dumating ang batang si Andrew.

“O ito na ho ang bayad ko Mang Dencio, sige ho at baka marami pa kayong sisingilin” pagtataboy ni Juanita pagkatapos iaabot ang isang lilibuhing papel sa kasera.

"At bakit isang libo lang ito Juanita? Hindi ka na yata marunong magkwenta ngayon. Hindi ba’t 1,500 ang upa mo buwan-buwan? At nung nakaraang buwan ay isanlinbo rin lamang ang ibinigay mo? Kaya dapat ay dalawang libo ang bayad mo ngayon!”

“Pasensya na ho kayo Mang Dencio, nagipit lang ho talaga ako, mahina ho kasi ang 'raket' nitong mga nakaraang araw..” kakamot-kamot sa ulo na sagot ng baklang si Juanita.

“Sus, palagi na lang yan ang dahilan mo sa kin eh!"


"Wag ka na magalit Mang Dencio, babawi na lang ako sa susunod” wika ni Juanita at malanding pinagapang ang kamay patungo sa harapan ni Mang Dencio. Kamuntik ng makamas ng bakla ang maumbok na harapan ng kasera.


“Tse!.. Pati ako idadamay mo sa kalokohan mo Juanita. Dyan ka na nga!” tinabig nito ang kamay ng bakla at nagmamadaling umalis.

Naiwan namang natatawa si Juanita Paula. Sa loob-loob nya ay may-araw din ang kasera nya at sa tamang panahon ay 'masasarili' nya ito.

Nang wala na si Mang Dencio sa paningin ni Juanita ay agad syang bumalik sa kwarto. Kanina pa syang gigil na gigil dito kaya ayaw na nyang magsayang ng sandali. Pagpasok nya sa loob ay nadatnan nyang umiiyak ang bata. Kahit papano ay naantig ang damdamin ng bakla. Mabilis nitong nilapitan si Andrew at hinagud-hagod ito sa dibdib. Kung alam lamang ni Juanita ay labis ang pagpapapasalamat ni Andrew at dumating si Mang Dencio sa tamang oras.

“Andrew.. bakit ka umiiyak?.. tahan na.. pasensya ka na at dumating si Mang Dencio para maningil ng upa kaya di ako nakabalik agad.. ano bang nangyayari sa yo ha?”

“Ate Juanita… please.. payagan mo na akong umuwi..” wika ni Andrew sa pagitan ng mga hikbi.

“Kala ko ba ayaw mong isumbong kita sa nanay mo?.. Para ka namang hindi lalaki nyan eh!.. tahan na.. wag ka ng umiyak.. akala mo ba eh may gagawin akong masama sa yo eh parang kapatid na rin ang turing ko sa yo?” alo nito. Napatingin si Andrew sa tsismosang kapitbahay at biglang nagliwanag ang mukha. Malambing namang pinahid ni Juanita ang mga luhang naglalandas sa pisngi ng bata.

“Talaga ate?.. eh bakit po dito pa tayo sa kwarto?.. pwede naman pong sa sala na lang..”

“Aba siyempre! Ayaw ko namang may makakita na kung sino sa gagawin natin.. baka kung anong isipin ng ibang tao, baka sabihin pinagsasamantalahan kita… ayun oh.. abutin mo yung 'massage oil' dyan sa may ibabaw ng tokador ko.. maghuhubad na ako.. balak ko lang namang magpamasahe sa yo.. hindi kasi ako nakatulog kagabi at ngayon naman ay hindi ako dalawin ng antok kaya tiyak na matapos mo akong masahehin ay aantukin na ako..” anito.

Dali-dali namang tumalima si Andrew at kinuhay ang itinuro nitong 'massage oil'. Lingid sa kaalaman ni Andrew ay pinasasakay lang siya ng kapitbahay para muling mapalagay ang loob ng bata sa kanya.

Hiyang-hiya si Andrew nang magsimulang dumapa sa kama ang tsismosang si Juanita at lumantad sa kanya ang hubad na likuran nito. Kahit nakakakita siya ng hubad-baro sa baryo nila ay iyon yung matatandang sabungero na sanay kumalat sa lansangan ng walang suot na pang-itaas at hindi katulad ngayon na nasa loob pa sila ng isang pribadong silid.

Sinimulang hagurin ni Andrew ng 'massage oil' ang likod ng baklang si Juanita. Maya’t maya ay napapaungol ito. Makalipas ang halos sampung minutong masahe ay biglang tumihaya ito kaya hindi sinasadyang nahawakan ni Andrew ang dibdib ng kapitbahay. Biglang binawi ni Andrew ang kamay na parang napaso ngunit dagli rin itong hinawakan ni Juanita.. “Ang sarap mo pa lang magmasahe eh! Binata ka na talaga.. pwede ng mapakinabangan..” anitong titig na titig sa mukha nya.

“Ate tapos na po ba? Baka pwede na po ako umuwi.. baka magtaka na po sina Perky at Roy at hanapin ako” patay-malisyang tanong nito.

“Ah.. oo nga ano, sige, isa na lang.. pagkatapos dito ay pwede ka ng umuwi..” wika ni Juanita na nakahawak sa dibdib. Ibig sabihin ay sa dibdib naman magmamasahe si Andrew. Wala namang tanung-tanong na nilagyan ng 'massage oil' ni Andrew ang dibdib ng bakla at sinimulan ulit ang marahang paghagod. Lihim na nangingiti si Juanita dahil kagat na kagat si Andrew sa pang-uuto niya. Nakapikit ang baklang kapitbahay ni Andrew at ninamnam ang sarap ng masahe habang nag-iisip ng sunod na hakbang kung paano niya sisimulan ang talagang pakay sa bata na hindi nito ikabibigla. Maya-maya pa ay pinatigil na niya si Andrew sa ginagawa nito at sinabing bilang kabayaran sa masahe ay mamasahehin din niya ito.

“Naku, nakakahiya po ate.. wag na po ate.. wala pong anuman sa kin.. uuwi na lang po ako..” ani Andrew at bumaba ng kama ni Juanita subalit nahatak ni Juanita ang kamay nito at dahil nawalan ng balanse ay napadagan itong bigla sa baklang kapitbahay. Biglang niyakap ng hubad pa ring si Juanita ang batang si Andrew at pilit na pinahaharap gamit ng isa nitong kamay ang mukha ng bata sa kanya pero nagpupumiglas ito. Samantala, hindi namalayan ng dalawa na papasok na pala sa bahay ng mga sandaling iyon ang mga magulang ni Juanita. Naiwan pala ni Juanita na bukas ang pinto sa sala kanina sa pagmamadaling makalapit kay Andrew kung kaya’t tuluy-tuloy na pumasok sina Perky at Roy kasunod sina Aling Arra at Mang Gaspar na siyang mga magulang ni Juanita. May nakapagsabi sa mga ito na sa bayan ng San Juan, Batangas matatagpuan si Juanita Paula kaya nagmakaawa si Aling Arra sa asawang si Gaspar na tigilan na ang pagmamatigas at puntahan nila ang panganay na anak. Hindi naman nagtagal ay nakumbinse na rin ng ginang ang asawa kaya’t tinungo nila ang bayan ng San Juan at nangupahan sa isang ‘apartel’ na nakita nila sa may bayan pero isang linggo na silang naghahanap dito ay hindi pa rin nila ito natatagpuan. Nagpasya si Mang Gaspar na kumuha muna sila ng upahang 'apartment' para may matuluyan sila pansamantala dahil malaki na rin ang nagagastos nito sa pagbabayad sa ‘apartel’. Inirekomenda ng taga-bantay sa ‘apartel’ ang lugar ni Mang Dencio dahil malapit daw sa bayan at murang maningil ng upa. Nagpasalamat ang mag-asawa dahil iyon pala ang susi para mahanap ang anak na matagal nang hindi nakikita. Nabanggit nila kay Mang Dencio ang dahilan kung bakit kelangan nilang mangupahan at nagulat ito ng malamang sila ang magulang ni Juanita Paula. Ang akala raw kasi ng kasera ay ulilang lubos na ito. Itinuro ni Mang Dencio ang mag-asawa sa compound nina Andrew at sinabihang ipagtanung-tanong sa loob ang bahay ni Juanita Paula. Sakto namang naglalaro sa harapan ng bahay sina Perky at Roy na inabot na ng inip sa paghihintay sa panganay na kapatid na si Andrew. Sa dalawang bata nagtanong ang mga magulang ni Juanita Paula na kaagad namang nagmagandang loob na samahan ang mga ito sa bahay ng baklang kapitbahay.

Pagpasok pa lang ni Mang Gaspar sa loob ng bahay ni Juanita Paula ay nakunsume na ito dahil panay pambabaeng gamit ang nakita niya sa paligid. Kahit nakahanda na niyang patawarin ang anak dahil sa pinili nitong buhay ay hindi pa rin niya magawang tanggapin ng lubusan ang pagiging bakla nito. Sa kabilang banda naman ay maluha-luha si Aling Arra nang makita ang larawan ng anak na nakapatong sa ibabaw ng tv at tila ‘dyosang’ nakabilad sa araw. Kinuha ni Aling Arra ang larawan at niyakap.

“Gaspar, tingnan mo ang anak natin. Siyanga ang anak natin! Kahit matagal na panahon na natin siyang hindi nakikita, sigurado akong siya nga ang ating anak na matagal ng nawawala…” maluha-luhang sabi nito sa asawa. Tahimik lamang si Mang Gaspar at hinagod ang likod ng kabiyak upang tumigil ito sa pag-iyak.

“Teka kuya Roy, bakit parang wala si ate Juanita?” untag ni Perky sa nakatatandang kapatid.

“Baka natutulog..” sabi naman ni Roy.

“Pero di ba sabi ni Kuya Andrew pupunta daw siya dito? Nasan ang kuya And..? hindi pa ito tapos sa sasabihin ng makarinig nila ang tinig ng kapatid.

“Ate Juanita, huwag!” sigaw ni Andrew.

Biglang napatakbo ang magkapatid na Perky at Roy kasunod ang mag-asawang Gaspar at Arra sa pinagmulan ng tinig. Nadatnan nilang yakap at pilit hinahalikan ni Juanita Paula ang kawawang si Andrew.

“Paulo Jonathan!” tumataginting ang tinig ni Mang Gaspar. Sa kabila ng mahabang panahong lumipas ay matikas pa rin ito at parang hindi man lang tumanda.

Sa labis na gulat ay nabitiwan ni Juanita Paula ang batang si Andrew. Nabalot ng takot si Juanita nang mapagsino ang bagong dating.

Dali-dali namang tumakbo palabas ng bahay si Andrew kasama ang dalawa niyang kapatid na sina Perky at Roy. Pagdating ng bahay ay kinausap niya ng masinsinan ang dalawa at sinabihang hindi dapat ikwento sa iba ang nangyari maski sa nanay nila. Kahit balot pa rin ng hilakbot at pagkagulat sa ginawa ng tsismosang kapitbahay si Andrew ay hindi siya nagpahalata sa mga ito. Nilibang niya ang dalawang kapatid at inayang maglaro ulit. Nagulat na lamang sina Andrew nang may dumating na sasakyan na patuloy ang pag-'wangwang'. Napatingin silang magkakapatid sa bintana at nakita ang parating na ambulansya.

Huminto ang mga ito sa harap ng bakuran nila at sunud-sunod na lumabas ang mga nakaunipormeng 'nurse'. Kitang-kita nila ng ilabas ng mga ito sa bahay ang hindi halos makilalang si Juanita Paula na putok ang nguso at duguan ang mukha. Nagdilim pala ang paningin ng ama nitong si Mang Gaspar sa nadatnang eksena kanina kung kaya’t nabugbog nang husto ang anak. Kamuntik na nitong napatay ng tuluyan ang baklang si Juanita. Buti na lang at listo si Aling Arra at nakatawag agad ng ambulansya. Saktong kaaalis pa lang ng ambulansya ng dumating ang Nanay ni Andrew. Nag-usisa ito kung sino ang nakasakay doon pero walang sinuman sa magkakapatid ang sumagot. Sa halip ay tuluy-tuloy na kinuha ng mga ito ang pinamili ng ina. Si Andrew ay nagsimulang magsalansan ng paninda sa kanilang tindahan samantanlang sina Perky at Roy ay nilantakan ang pasubong nitong mais.